Koolmonoxide

Met CO(luchtvrij) wordt bedoeld de concentratie CO die in verbrandingsgas zou zitten als er geen luchtovermaat was. CO(luchtvrij) wordt daarom bepaald door het gemeten CO-gehalte te vermenigvuldigen met luchtfactor. De luchtfactor is de verhouding tussen de werkelijke luchthoeveelheid die naar de brander gevoerd wordt en de theoretisch benodigde hoeveelheid.

Door het gebruik van CO luchtvrij corrigeer je als het ware voor de verdunning van de concentratie CO als gevolg van de luchtovermaat. De concentratie CO luchtvrij is daardoor hoger dan de gemeten waarde CO.

Ja. De zelfontbrandingstemperatuur van CO is 630 ^oC. De onderste en de bovenste explosiegrens zijn voor CO respectievelijk 12,5 en 74 vol%

Een gebruikelijke concentratie CO in rookgassen is kleiner dan 100 ppm (0,01 vol%).  In die hoedanigheid zijn de rookgassen dus niet brandbaar.

De MAC-waarde van CO is 20 ppm. De term MAC-waarde (Maximaal Aanvaarde Concentratie) is vervangen voor de term TGG met een tijdsaanduiding  (Tijd Gewogen Gemiddelde). In de regelgeving wordt de grenswaarde opgegeven in mg/m3. De maximale grenswaarde voor CO wordt weergegeven met een TGG 8 van  23 mg/m3, dit is omgerekend 20 ppm.

Maximale concentraties waaraan mensen mogen worden blootgesteld worden gegeven in de Arbeidsomstandighedenregeling (kortweg: Arboregeling). Deze concentraties gelden dus daar waar sprake is van een werkgever-werknemerrelatie. De gegeven concentraties van een stof worden dan ook uitgedrukt in een TGG 8: gedurende 8 uur (een werkdag) mag de werknemer niet worden blootgesteld aan een concentratie hoger dan de TGG 8 .

De Arboregeling kent voor diverse stoffen een uitzondering voor een piekbelasting: gedurende maximaal 15 minuten mag een hogere waarde (TGG 15) worden toegelaten. Voor koolmonoxide was dat voor 21 augustus 2018 niet het geval, na deze datum geldt een waarde van 117 mg/m3, dit is omgerekend 100 ppm. Als je tijdens onderhoud of een inspectie van een gastoestel 6 ppm CO of meer in de omgeving meet, moet je altijd actie ondernemen.

Het CE-keurmerk stelt eisen aan de uitstoot van CO bij nieuwe toestellen. Deze zijn vrij ruim. Een fabrikant kan in zijn instructies aangeven wat de maximale hoeveelheid CO in de rookgassen mag zijn. De fabrikant zal in ieder geval afstelgegevens (branderdruk, etc.) opgeven die de uitstoot van CO zo laag als mogelijk moeten houden. Het uitvoeren van correct onderhoud zal er eveneens voor zorgen dat de hoeveelheid koolmonoxide niet te hoog wordt. Een hoeveelheid CO kleiner dan 50 ppm en een giftigheidsindex kleiner dan 0,05 bij een afvoerloze geiser die correct is onderhouden moet normaal gesproken haalbaar zijn.

De dichtheid van CO is nagenoeg gelijk aan die van lucht bij gelijke temperatuur en omgevingsdruk.

Koolmonoxide vermengt met lucht zal uit zichzelf dus niet stijgen of dalen.  Is het vrijgekomen CO afkomstig van een verbrandingstoestel (en dat is meestal het geval) dan zal het wel gaan stijgen. De reden hiervoor is de temperatuur. Het CO in de vrijkomende warme verbrandingsgassen uit het verbrandingsapparaat zal door de warmte gaan stijgen. Voor de juiste positie volg de instructies van de fabrikant van de koolmonoxidemelder.  Zijn die er niet of geven die geen duidelijkheid hierover en bevindt zich in de ruimte een verbrandingsapparaat dan wordt de koolmonoxidemelder bij voorkeur boven en nabij dit apparaat geplaatst op een hoogte waarbij vervangen van batterijen en testen mogelijk is. Is in de ruimte geen verbrandingsapparaat aanwezig dan wordt de koolmonoxidemelder geplaatst op adem cq. ooghoogte tegen de muur.