Groeistuipen in de recyclingbranche

Weerbarstige praktijk

Bij veel recyclebedrijven waar ik kom, heb ik te maken met doorgewinterde ondernemers die goed weten waar ze mee bezig zijn. Meestal zitten ze al tientallen jaren in het vak. Wat ik dan vaak toch nog tegenkom, is dat zij als bedrijf grote moeite hebben om op gedocumenteerde wijze te voldoen aan actuele normen en richtlijnen. Als beoordelaars werken wij natuurlijk vanuit normen en wettelijke regels. Dat is ons vak en daar zijn wij voor opgeleid. De recyclesector is echter in de praktijk ontstaan, nog voordat er ingewikkelde wetgeving en internationale afspraken waren. Het is dus zeker geen onwil, maar de historie die een weerbarstige praktijk oplevert.

Meebewegen

Er bestaat geen scholing voor het starten van een recyclingbedrijf, zoals een van mijn klanten een keer zei. De waan van de dag maakt dat er geen gestructureerde gegevens beschikbaar zijn omdat er ook geen methodiek is om de benodigde registraties bij te houden. Voor alle duidelijkheid, er zijn al heel veel bedrijven die dit prima voor elkaar hebben. Maar het zou van weinig inzicht getuigen als we niet onderkennen hoe lastig het is om als opererend recyclebedrijf te moeten beantwoorden aan steeds weer nieuwe regels die van buitenaf opgelegd worden.

Grijze gebieden

Wat deze sector zo boeiend maakt, is wat het tegelijkertijd ook lastig maakt voor recyclebedrijven. Er verandert namelijk zoveel, internationaal, technologisch en politiek gezien, dat er grijze gebieden ontstaan. En als die opgelost zijn, ontstaan er ergens anders weer nieuwe. Gelukkig kan ik gebruik maken van kennis uit internationale informatiesystemen, van vakgenoten en experts om uit te zoeken hoe iets opgelost moet worden. Dat is ook de uitdaging: antwoorden vinden die anderen dan niet meer hoeven te zoeken, maar wél kunnen uitwerken in de organisatie van het recyclebedrijf. Zo ben ik nu met een bedrijf bezig dat voor zijn bestaansrecht vecht omdat het keer op keer moet aantonen, via een hele lange weg, dat het voldoet aan de geldende regels. Dat komt doordat er iets veranderd is in de internationale wetgeving. Als wij dit oplossen is er weer een grijs gebied minder voor bedrijven in dezelfde situatie.

Snel volwassen worden

De voorgaande generatie ondernemers in recycling was vaak erg gericht op de praktijk, maar je ziet dat er nu een nieuwe generatie is die dit aanvult met theorie. De generaties recyclers die niet zijn opgegroeid met de theoretische benadering en de vertaling naar de praktijk, maken nu gebruik van de nieuwe, vaak goedgeschoolde, generatie. Schitterend om te zien dat de jonge generatie van zonen en dochters veel interesse heeft in opvolging en zich met het bedrijf positioneert binnen een internationale markt. De ontwikkelingen dwingen recyclebedrijven om snel volwassen te worden, omdat er veel meer specifieke kennis en technologie bij komt kijken. De markt voor secundaire grondstoffen groeit enorm en de samenleving, bij monde van consumenten en het Europese beleid, wil verder met in transitie naar de circulaire economie. Het is mooi om daar vanuit Kiwa een actieve rol in te spelen. Mocht je naar aanleiding van deze blog vragen hebben, stel ze gerust! Daar ben ik voor.